U
n milnovecentosedoce
No cumio d’un alto Outeiro,
Unha donosa dona
Unha Pastora airosa
Unha nobre Moure, naceu a vida
Loitou por’o seu mundo
Con toda a forza q’ela tiña
Mirou pol’as vaquiñas, pol’os porcos, ovellas e galiñas,
Mirou por todos nos.
O par d’os seus filliños,
Coidou fillos alleos, nais velliñas, aboas tullidas.
.....»
